Behalve de dekkingsgraad moet een pensioenfonds ook een zogenoemde ‘beleidsdekkingsgraad’ berekenen. Die beleidsdekkingsgraad is het gemiddelde van de laatste twaalf maandelijkse dekkingsgraden. Aan de hand van de hoogte van de beleidsdekkingsgraad wordt bepaald of een pensioenfonds moet korten op de opgebouwde pensioenen en ingegane pensioenen.
Aan de hand van de hoogte van die beleidsdekkingsgraad wordt ook bepaald of een pensioenfonds zich in een tekort-situatie bevindt en een herstelplan moet indienen bij de Nederlandsche Bank. In een herstelplan geeft een fonds aan op welke manier het denkt een hogere dekkingsgraad te bereiken in de komende jaren. De beleidsdekkingsgraad is bepalend voor het wel of niet verlenen van toeslag (indexeren).
Op basis van de beleidsdekkingsgraad hoefde er in 2018 gelukkig niet gekort te worden maar kon er helaas ook niet geïndexeerd worden.
PDN probeert ieder jaar het pensioen van pensioengerechtigden en het opgebouwde pensioen van gewezen deelnemers te verhogen met de prijsontwikkeling en het opgebouwde pensioen van de deelnemers met de loonontwikkeling. De pensioenen en opgebouwde pensioenen zijn de laatste jaren niet verhoogd. De opgelopen achterstand heeft de koopkracht van de pensioenen en het opgebouwd pensioen aangetast.
De komende jaren blijft de kans op toeslagverlening klein als gevolg van de wettelijke regels en de buffers die worden vereist. Als de financiële situatie bij PDN verbetert, wordt toeslagverlening weer mogelijk en kan het bestuur besluiten niet verleende toeslagen uit eerdere jaren in te halen. Ondanks dat er in 2018 niet gekort hoefde te worden, blijft de kans op korten voor de jaren daarna aanwezig. Als de dekkingsgraad eind 2019 lager uitvalt dan ongeveer 96%, kan het bestuur besluiten te korten op de pensioenen en de opgebouwde pensioenaanspraken. Meer informatie over toeslagverlening is te vinden op de website van PDN.